بیماری های قلب و عروق در سالمندان

جمعیت سالمندان ایران به سرعت در حال افزایش است. در حال حاضر بیش از 5 میلیون نفر از ایرانیان در سنین سالمندی به سر می برند که بالغ بر 26/7 درصد از جمعیت کشور را تشکیل می دهند. تخمین زده می شود تا 20 سال آینده جمعیت سالمندان ایران به بیش از 10درصد کل جمعیت کشور خواهد رسید. تغییرات فیزیولوژیک و ساختمانی سیستم قلب و عروق در سالمندی عبارتند از ضخیم تر شدن دیواره رگ ها، کاهش توان استراحت (relaxation) در زمان دیاستول، عدم توانایی افزایش برون ده قلبی به صورت مؤثر در زمان انجام فعالیت، پاسخ دهی کمتر عضله قلب به تحریکات سیستم سمپاتیک و آدرنالین، عدم توانایی برقرار نگهداشتن فشارخون در هنگام برخاستن می باشند. با ورود به دوران سالمندی با شیوع بیشتر بیماری های قلبی عروقی به خصوص انفارکتوس قلبی، stroke ، افزایش فشارخون مجرد سیستولی (isolated systolic hypertensio)، افت فشارخون ارتوستاتیک، تنگی ناشی از کلسیفیه شدن دریچه آئورت، حملات سنکوپ ناشی از آریتمی های قلبی مانند سندرم سینوس بیمار (sick sinus syndrome)، وقفه کامل قلبی (complete heart block) و فیبریلاسیون دهلیزی مواجه می شویم. تغییرات قلبی عروقی در سالمندان بر کیفیت زندگی و طول عمر آنها تاثیر نامطلوب می گذارد. بیماری عروق کرونر شایع ترین علت مرگ در سالمندان است؛ با این حال آریتمی های قلبی و بیماری های دریچه ای قلب نیز در این سنین اهمیت ویژه ای دارد. تشخیص این اختلالات در سالمندان توجه ویژه ای می طلبد؛ زیرا ممکن است همراه شدن تغییرات ساختمانی فیزیولوژیک ناشی از افزایش سن با بیماری قلبی عروقی، بروز علائم کلاسیک بیماری را با تغییر شکل مواجه کند و منجر به تاخیر در درمان این بیماران گردد. سالمندی زیستی که به وسیله طول تلومرهای کروموزومی ارزیابی می شود؛ در بروز بیماری های مختلف و قلبی عروقی به خصوص بیماری های کرونر قلب و نارسایی مزمن قلبی مؤثر است. همچنین سالمندی زیستی می تواند اختلاف استعداد بین افراد مختلف را در ابتلاء به بیماری های قلب و عروق توجیه نماید.